De draad opgepikt
In 2007 strandde een nobele poging om Thomashuizen in België op te richten. Het klimaat en de structuren waren er niet klaar voor, en dus hebben we ons ongeduld enkele jaren moeten temperen.
Sinds begin 2016 zit de gehandicaptenzorg in Vlaanderen echter in een vernieuwd jasje. De zorgfinanciering kreeg er een stevige make-over, en werd “persoonsvolgend”. Dit wil zeggen dat het geld dat een instelling ontvangt voor het verlenen van zorg, rechtstreeks verbonden is met een persoon die zorg nodig heeft. Afhankelijk van de zorgbehoeften wordt het budget bepaald. Deze “persoonsvolgende financiering” gaat zelfs nog een stapje verder. Het budget volgt namelijk letterlijk de persoon voor wie het bestemd is. Dit wil zeggen dat een zorgbehoevend persoon zelf kan beslissen bij welke zorgaanbieder het geld wordt gespendeerd, en dat hij/zij hierover eigen regie heeft. Deze omslag in de Vlaamse gehandicaptenzorg maakte ons als DDN hoopvol en ambitieus om de kans nogmaals te wagen.
Alles op z’n Tijd
Het afgelopen jaar hebben we een ware ontdekkingstocht op Belgische bodem ondernomen. Hoe kon de nieuwe zorgfinanciering in het huwelijksbootje stappen met de normen en waarden die aan de grondslag van het Thomashuis-idee liggen? Ontwerpen worden getekend, punten en komma’s worden nagekeken, en zeer spoedig komt de officiële aankondiging van hoe-en-wat.
In afwachting schreef de Vlaamse krant De Tijd alvast een mooi stuk over onze plannen. De journaliste in kwestie heeft zich de moeite getroost om zich volledig te laten onderdompelen in de realiteit van Thomashuis Oudenbosch. Op basis van haar ontmoetingen, gesprekken, indrukken en ervaring heeft ze een eerlijk artikel geschreven. Alsjeblieft, we laten het je graag hier ontdekken.