Evert van Beilen werkt sinds 1 januari 2024 als ondernemerscoach bij franchise-organisatie De Drie Notenboomen: de overkoepelende ontwikkelaar en eigenaar van de Thomashuis-formule. Evert woont samen met zijn vrouw Diane en drie kinderen in Waddinxveen. Van 2008 tot en met 2019 waren Evert en Diane zorgondernemers van Thomashuis Ouderkerk aan den IJssel, en van 2020 tot 2023 runden zij Thomashuis Gouderak. Na al die jaren is Evert nog steeds enthousiast over het concept. Hij besloot zijn opgedane kennis te willen gebruiken door in gesprek te gaan met andere zorgondernemers. In dit interview vertelt hij er alles over.
Wat inspireerde jou om in 2008 Thomashuis zorgondernemer te worden?
‘De grote zorginstelling voor mensen met een verstandelijke beperking waar ik eerst werkte, vond ik steeds zakelijker worden. Ik merkte dat er veel tijd verloren ging in allerlei lagen die niet bij de bewoners terecht kwamen. De bewoner werd steeds meer cliënt en er waren minder mogelijkheden in het onderlinge contact en het direct verlenen van zorg. Ik ging bij mijzelf na: hoe zie ik de zorg in een ideaal scenario voor me? Al snel kwam ik tot de conclusie dat dit voor mij zit in de ruimte voor meer flexibiliteit. Wanneer het mooi weer is, spontaan kunnen besluiten om een dagje naar het strand te gaan bijvoorbeeld. En dat dan niet twee maanden van tevoren al moeten aangeven en daar een bus voor moeten reserveren. Vanuit die gedachte ben ik me breed gaan oriënteren en de mogelijkheden gaan onderzoeken. Een toenmalige collega van mij had een link met het Thomashuis.’
Glunderend vervolgt hij: ‘Ik was meteen erg enthousiast over het concept en dacht: Ja, dít moet het worden! Het Thomashuis-zorgondernemerschap leek me geweldig. Samen met Diane – die voorheen werkzaam was in de kinderopvang – doorliep ik het selectietraject van de overkoepelende franchiseorganisatie De Drie Notenboomen. We waren 25 en 26 jaar oud toen we in 2006 de intentie tot franchise tekenden, en startten twee jaar later als zorgondernemers van Thomashuis Ouderkerk aan den IJssel. Toentertijd waren we het jongste zorgkoppel van alle Thomashuizen. De locatie die werd omgebouwd tot Thomashuis, was een prachtige boerderij. We waren in een vroeg stadium al betrokken. Voorafgaand aan onze start organiseerden we regelmatig uitjes en logeerafspraken met toekomstige bewoners. In die periode hebben we veel geleerd en werden we klaargestoomd voor ons nieuwe avontuur.’
Wat zijn volgens jou de belangrijkste aspecten van het Thomashuis concept die bijdragen aan het welzijn van de bewoners?
Zonder een moment te twijfelen, vertelt Evert: ‘Dat is de tijd en aandacht voor elke individuele bewoner. Wat me erg is bijgebleven zijn opmerkingen van mensen uit mijn omgeving zoals: “Ik had van tevoren nooit gedacht dat de bewoner die bij jullie in Ouderkerk woonde, in een Thomashuis kon wonen. Sommige bewoners met een hoge zorgzwaarte zijn zo vooruitgegaan vanaf het moment dat zij in het Thomashuis kwamen.” In het Thomashuis kun je ze de tijd en aandacht bieden die ze nodig hebben. Je ziet dat bewoners een grote ontwikkeling doormaken. Dat is prachtig om te zien, daar doe je het voor.’
Wat is de meest waardevolle les die je hebt geleerd tijdens jouw tijd als zorgondernemer?
‘Wat voor mij het meest waardevol is gebleken, is het anders kunnen zijn en handelen dan in de reguliere zorg. Dat zit ‘m vooral in de dagelijkse dingen. Elke dag kijken hoe iedereen in zijn of haar vel zit en wat je daar vervolgens aan kunt doen. Sluit de activiteit die je wilt gaan doen wel goed aan op hoe bewoners zich voelen? Dat stukje maatwerk wat we elke dag hebben kunnen bieden, daar ben ik trots op.’
Kun je iets vertellen over de impact van jouw werk op de bewoners en hun families?
‘Families zien het vaak als een unieke kans wanneer hun dierbare in een Thomashuis gaat wonen. Zo’n stap is natuurlijk altijd spannend en afwachten hoe het uitpakt. Op het moment dat ouders zien dat hun kind echt op zijn of haar plek zit, zijn ze heel blij dat dit mogelijk is. Dat is mooi om te zien. De lijntjes met familie zijn kort.’
Na 10 jaar stopten jullie als zorgondernemers van Thomashuis Ouderkerk aan den IJssel. Wat was de reden hiervoor?
‘Ons besluit om te stoppen was een samenloop van omstandigheden. Diane miste Waddinxveen enorm. Daarnaast hadden we in het Thomashuis onze zaakjes goed op orde: alles was heel stabiel. Zo waren er de laatste vijf jaar geen wisselingen meer geweest in de samenstelling van bewoners. Datzelfde was het geval voor ons team van medewerkers. Alle ideeën en plannen die we voor ogen hadden tijdens onze tijd als zorgondernemers, waren uitgevoerd. Voor ons werd het na al die jaren tijd voor een nieuwe uitdaging. Daarmee was de tijd aangebroken voor de start van een nieuw zorgkoppel, met frisse energie. Een medewerkster die bij ons in dienst was heeft het Thomashuis samen met haar man overgenomen. Na een uitgebreide inwerkperiode hebben we een hele fijne overdracht gehad. Dat was heel mooi om te zien. We hebben het Thomashuis met het volste vertrouwen achtergelaten.’
Dat klinkt als een grote, maar weloverwogen beslissing na al die jaren. Hoe veranderde dit jullie leven?
‘We verhuisden terug naar ons vertrouwde Waddinxveen. Na 20 jaar in de zorg te hebben gewerkt, besloot ik dat ik eens iets totaal anders wilde gaan doen. Ik begon aan een baan als timmerman en vulde mijn dagen met klussen. Na een paar maanden kwam de vraag vanuit onze toenmalige ondernemerscoach, Peter Prins: “Zouden jullie ervoor openstaan om het roer over te nemen bij Thomashuis Gouderak?” Het antwoord was ja. In deze rol konden we onze uitdaging kwijt en voor een vaste periode van een aantal jaar aan de slag gaan. We besloten dit nieuwe avontuur vol enthousiasme aan te gaan en beleefden mooie jaren in Gouderak.’
Na 3 jaar in Gouderak zat jullie avontuur als ondernemers erop. Hoe kwam je op het idee om andere Thomashuisondernemers te coachen?
‘In onze tijd in Gouderak werden we – net als in Ouderkerk aan den IJssel – begeleid door Peter. Tijdens zijn bezoeken kwam steeds vaker ter sprake dat ik een rol als ondernemerscoach wel zag zitten. Het leek me een hele mooie nieuwe uitdaging nadat ik jarenlang zoveel heb gezien en geleerd. “Een rol als ondernemerscoach, net als jij, lijkt mij wel heel leuk”, zei ik tegen Peter. In de daaropvolgende periode heb ik met diverse mensen binnen De Drie Notenboomen gesprekken gevoerd. In januari 2024 ben ik uiteindelijk gestart als ondernemerscoach.’
Hoe heb je jouw eerste maanden als ondernemerscoach ervaren?
‘De eerste maanden zijn me erg goed bevallen. Ik ben erg enthousiast over de sfeer op kantoor en het onderlinge contact met collega’s. Met mijn geschiedenis als zorgondernemer loop je het kantoor toch heel anders binnen dan wanneer je bijvoorbeeld via een extern bureau bij een bedrijf terechtkomt. Ik had van tevoren veel zin in het coachen en ondersteunen van ondernemers. Werken op kantoor was iets waar ik eerlijk gezegd wat tegenop had gezien. Dat was voor mij nieuw, en kende ik niet vanuit mijn beroep als zorgondernemer. Maar het blijkt enorm leuk te zijn, dat was voor mij echt een positieve verrassing. Elke maandag ben ik aanwezig, net als alle andere ondernemerscoaches en collega’s. Je praat veel met elkaar en kunt ideeën uitwisselen.
De rest van de week ben ik op pad en bezoek ik Thomashuizen. Wat ik in het coachen vooral interessant vind, is de openheid van de zorgondernemers. Wanneer zij met uitdagingen te maken hebben, zijn ze bereid die met mij te delen. Ik krijg echt de ruimte om mee te denken. Dat doe ik heel graag.’
Waar kijk je de komende tijd naar uit?
Zichtbaar enthousiast gaat Evert verder: ‘Ik vind het erg leuk om startende ondernemers te begeleiden en hen te coachen bij het goed volbrengen van de beginfase. De ondernemers staan heel erg open voor hulp en ondersteuning. Daar kan ik mijn rol als ondernemerscoach goed inzetten, omdat ik zelf door dezelfde periodes ben gegaan. Twee keer zelfs.’
Heb je een advies voor mensen die overwegen om Thomashuis zorgondernemer te worden?
‘Aan potentiële zorgondernemers wil ik meegeven: volg je hart en blijf jezelf. Het klinkt cliché, maar het is wel waar. Wees tegelijkertijd ook realistisch: is het zorgondernemerschap iets wat ik zou kunnen? Dan moet je ervoor gaan! Er zijn verschillende eisen waaraan je dient te voldoen. Een Thomashuis leid je samen met je levenspartner. Minstens één van jullie heeft een diploma met betrekking tot de gehandicaptenzorg en minimaal 5 jaar werkervaring met de doelgroep. Jouw wederhelft moet er een duidelijke affiniteit mee hebben.’
Zijn er momenten die je mist sinds je gestopt bent als zorgondernemer?
‘Ja, de bewonersvakanties waren altijd geweldig. Die mis ik het meest. Vol trots keek ik dan naar de groep en dacht ik: dit is gewoon mijn toko. Ik ben trots op alles wat we hebben meegemaakt. Het waren fantastische tijden, die me voor altijd bijblijven.’
Wil je meer weten over zorgondernemerschap? Meld je aan voor een informatiebijeenkomst waarin we je alles vertellen over het runnen van een eigen Thomashuis.