Collega Benjamin Holdijk (ondernemerscoach Thomashuizen) geeft in dit blog een inkijkje in zijn eerste jaar in onze organisatie.

Na de komst van onze 2de dochter op de bekende datum 15 maart 2020 – Marc Rutte kondigde die dag aan dat ons land vrijwel volledig op slot zou gaan – en het vertrek bij mijn vorige werkgever New York Pizza, was het op 1 mei 2020 mijn eerste werkdag bij De Drie Notenboomen (DDN). Ik zou me aansluiten bij het team ondernemerscoaches, waarbij mijn focus op de Thomashuizen kwam te liggen. Inmiddels zijn we bijna een jaar verder. Talloze inspirerende momenten met zorgondernemers, bewoners en collega’s verder, is dit een mooi moment voor een terugblik.

Na 15 jaar in een franchiseorganisatie binnen de pizzabranche te hebben gewerkt, was ik op zoek naar een nieuw werkterrein. Voor mij stond hierbij als een paal boven water dat dit een sociale en mensgerichte omgeving moest zijn, waarin gelijkwaardigheid en rechtvaardigheid centraal moesten staan. Niet wetende dat deze gedachte richting een mensgerichte omgeving meer dan overtroffen zou worden.

 

De Kennismakingen

Na een periode van 6 weken inlezen en kennismaken met collega’s, het mezelf laten onderdompelen in de betekenisvolle DDN-organisatie en vooral het Thomashuis-gedachtegoed, was het tijd om kennis te maken met de zorgondernemers waarmee ik zou gaan samenwerken. In deze periode was de wereld op slot en was iedereen zoekend naar hoe om te gaan met alle coronamaatregelen. Desalniettemin heb ik in deze weken zeer fijne en openhartige kennismakingsgesprekken mogen voeren. Hierin werd mij snel duidelijk dat hier uitdagingen voor mij lagen. Ik heb immers geen achtergrond in de zorg, ben relatief jong, en kwam de organisatie binnen na een periode met relatief veel personeelswisselingen. Ik ging echter met open vizier de gesprekken aan en kon daardoor proeven van wat later het DNA van het Thomashuisondernemerschap bleek te zijn: gastvrijheid, oprechte aandacht, betrokkenheid, maar bovenal het willen (ver)zorgen ten koste van bijna alles. Soms letterlijk alles.

 

Inspiratie

De bevlogenheid waar men mee vertelde al 5, soms 10 of zelfs 15 jaar al te zorgen voor hun 8 à 9 bewoners, 24 uur per dag, 7 dagen per week was ronduit inspirerendBewonderenswaardig werd het toen het besef kwam wat men hier ook voor moest achterlaten. Normaliter, maar ook zeker tijdens deze pandemie. De werk-privé balans welke voor iedere ondernemer al een uitdaging is, wordt voor onze zorgondernemers nog veel spannender gemaakt doordat men letterlijk naast de onderneming woont. Soms is de deur van 5cm dik het enige wat hun privéleven scheidt van hun onderneming.

 

Tegelijkertijd was daar ook de onverzettelijkheid en de passie om te zorgen voor de medemens. Mijn eerste casus en met name mijn eerste gesprek zal ik dan ook nooit vergeten. Dit was namelijk exemplarisch.

“Benjamin, wij zouden graag een casus met je willen bespreken.
Echter, de enige optie is dat wij voor deze bewoner blijven zorgen. Linksom of rechtsom.
Desnoods offeren wij een deel van onze privéwoning op. Wij zijn op zoek naar advies hoe dit te bewerkstelligen.”.

De stem aan de telefoon was volhardend en de absolute wil om voor de desbetreffende bewoner te blijven zorgen, ondanks alle uitdagingen die dit met zich mee zou brengen voor de zorgondernemers zelf, was onwijs inspirerend en bewonderenswaardig. Hier werd mij eens te meer ook duidelijk dat hier mijn toegevoegde waarde zou liggen. Hoe kan deze behoefte om in deze mate voor anderen te zorgen zodanig worden uitgebalanceerd dat dit niet ten koste gaat van de zorgondernemers?

 

Verwonderen

Na de uitvoerige kennismakinggesprekken met de zorgondernemers was ik voor mijzelf een volgende fase gestart: meedraaien in alle ondernemingen en proberen te proeven wat het zorgondernemerschap werkelijk inhoudt. Dit varieerde van het meehelpen gedurende een ochtenddienst met het ontbijt, het wegbrengen van de bewoners naar hun dagbesteding, maar ook de bewoners in hun huis weer ontvangen na een dag werken en samen koken voor het avondeten. Om vervolgens de dag af te sluiten met een kop koffie en een spelletje te spelen aan de grote keukentafel welke plaats biedt aan 12 eters. Ik ben letterlijk al deze keren te gast geweest in een groot gezin. Zo voelde dit echt.

Door de pandemie en de voorzichtigheid die geboden is, is het nog niet gelukt om in al “mijn” Thomashuizen mee te draaien, maar wat waren de eerste 15 edities leerzaam en wederom inspirerend. Maar bovenal: wat heb ik mij verwonderd. Ik had dit in mijn hele leven nog niet meegemaakt.

Verwonderd over de toewijding van de zorgondernemers, de medewerkers, de vrijwilligers, maar vooral ook over de onbevangenheid van alle bewoners. De humor. De kwetsbaarheid. De openheid. Contact met je willen en kunnen maken zonder soms ook maar een woord uit te kunnen brengen. De sprekende ogen of de vriendelijk uitstekende hand die ik vriendelijk beantwoordde met de inmiddels bekende de ellenboog-groet. En de bijhorende hartverwarmende brede glimlach waarbij de bewoner beseft dat dit anno 2020/2021 de nieuwe norm is.

 

Een steentje bijdragen

Afgelopen maand werd mijn contract verlengd voor onbepaalde tijd. Een heuglijk moment! Mijn teamleider Petra vroeg mij tijdens dit gesprek netjes of ik het nog wel naar mijn zin heb en zelf ook wel wilde blijven. Voor mij is dit laatste vanzelfsprekend geworden. Naast dat ik geïnspireerd en verwonderd ben en nog met regelmaat word, voel ik ook dat ik van toegevoegde waarde kan en wil zijn. Voor hen die zich dagelijks inzetten voor het welzijn van hun bewoners wil ik mij blijven inzetten. Om die zeer uitdagende werk-privé balans te bewaken, maar ook zichzelf te blijven spiegelen en uit te dagen om te blijven ontwikkelen in het ondernemerschap binnen hun Thomashuis en hiermee ook als mens. Zo blijven we met elkaar bouwen aan deze prachtige formule.

De komende – onbepaalde – tijd zal ik naast en achter mijn ondernemers blijven staan om hen te begeleiden en coachen in hun ondernemerschap. Dit zal ik met ongelooflijk veel aandacht, verantwoordelijkheidsgevoel en betrokkenheid doen om op deze manier indirect een steentje bij te dragen aan een mooie warme woonplek voor iedereen met een verstandelijke beperking.

Benjamin Holdijk
Ondernemerscoach Thomashuizen